โครงสร้างของข้อมูล (DATA STRUCTURE)

ข้อมูลเป็นองค์ประกอบที่สำคัญอย่างหนึ่งในระบบคอมพิวเตอร์ เป็นสิ่งที่ต้องป้อนเข้าไปในคอมพิวเตอร์ โดยผู้พัฒนาโปรแกรมจำเป็นที่จะต้องรู้จักข้อมูลและความสำคัญของข้อมูลแต่ละประเภทที่นำมาใช้ในการเขียนโปรแกรม
ข้อมูลที่สามารถนำมาใช้กับคอมพิวเตอร์ได้มี 5 ประเภท คือ ข้อมูลตัวเลข (Numeric Data) , ข้อมูลตัวอักษร (Text Data) , ข้อมูลเสียง (Audio Data) , ข้อมูลภาพ (Images Data) และข้อมูลภาพเคลื่อนไหว (Video Data)
ในการนำข้อมูลไปใช้นั้นมีระดับโครงสร้างของข้อมูลดังนี้
1.บิต (Bit) คือ ข้อมูลที่มีขนาดเล็กที่สุด เป็นข้อมูลที่เครื่องคอมพิวเตอร์สามารถเข้าใจและนำไปใช้งานได้ ซึ่งได้แก่ เลข 0 หรือ เลข 1 เป็นต้น
2.ไบต์ (Byte) คือ เป็นการนำบิตหลายๆ บิตมาเรียงต่อรวมกันเพื่อกำหนดค่าได้มากขึ้น เช่น 3 บิตมาเรียงต่อกันจะทำให้เกิดสถานะที่ต่างกันคือ 000,001,010,100,011,010, และ 111 ก็จะได้เป็น 8 สถานะ เมื่อนำบิตมาเรียงต่อรวมกันเป็น 8 บิต เรียกว่าไบต์ มี 256 สถานะและกำหนดเป็นโครงสร้างข้อมูลที่มีขนาดเล็กที่สุดที่ใช้งานได้ มีค่าตั้งแต่ 0-255 (000000000 – 111111111) เช่น 0,1 ถึง 9, A, B, ถึง Z และเครื่องหมายต่างๆ ซึ่ง 1 ไบต์จะเท่ากับ 8 บิต หรือตัวอักขระ 1 ตัว เป็นต้น
3.ฟิลด์ (Field) คือ ไบต์ หรือ อักขระตั้งแต่ 1 ตัวขึ้นไปรวมกันเป็นฟิลด์ เช่น เลขประจำตัว , ชื่อนักเรียน , นามสกุล , ที่อยู่ ฯลฯ เป้นต้น
4.เรกคอร์ด (Record) คือ ฟิลด์ตั้งแต่ 1 ฟิลด์ขึ้นไป ที่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องรวมกันเป็นเรกคอร์ด เช่น ข้อมูลของประวัตินักเรียน แต่ละคนรวมกันทั้งหมดเป็นไฟล์หรือแฟ้มข้อมูลเกี่ยวกับประวัตินักเรียนของโรงเรียน เป็นต้น
5.ไฟล์ (Files) หรือ แฟ้มข้อมูล คือ เรกคอร์ดหลายๆ เรกคอร์ดรวมกัน ซึ่งเป็นเรื่องเดียวกัน เช่น ข้อมูลของประวัตินักเรียนแต่ละคนรวมกันทั้งหมดเป็นไฟล์หรือแฟ้มข้อมูลเกี่ยวกับประวัตินักเรียนของโรงเรียน เป็นต้น
6.ฐานข้อมูล (Database) คือ การเก็บรวบรวมไฟล์ข้อมูลหลายๆ ไฟล์ที่เกี่ยวข้องกันมารวมเข้าด้วยกัน เช่น ไฟล์ข้อมูลของนักเรียนที่้รียนในแผนกต่างๆ ข้อมูลครูผู้สอน , ข้อมูลวิชาเรียน , ข้อมูลผลการเรียน มารวมกันเป็นฐานข้อมูลของโรงเรียน เป็นต้น
data-structure

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ระดับของภาษาคอมพิวเตอร์ ตอนที่ 4 ภาษาระดับสูงมาก (VERY HIGH-LEVEL LANGUAGE)

รูปภาพ
ภาษาระดับสูงมาก (Very High-level Language) เป็นภาษารุ่นที่ 4 (4GLs : Fourth-Generation Languages) ลักษณะของภาษาเป็นภาษาธรรมชาติคล้ายกับภาษาพูดของมนุกษย์ จะช่วยในเรื่องของการสร้างแบบฟรอ์มบนหน้าจอ เพื่อจัดการเกี่ยวกับข้อมูลรวมไปถึงการออกรายงาน ซึ่งมีการจัดการที่ง่ายมากไม่ยุ่งยากเหมือนภาษารุ่นที่ 3 ตัวอย่างของภาษาในรุ่นที่ 4 ได้แก่ Informix-4GL Focus Sybase Ingres เป็นต้น ลักษณะของภาษาระดับสูง มีดังนี้ 1.เป็นภาษาแบบ Nonprocedural คือ ผู้พัฒนาโปรแกรมไม่จำเป็นจะต้องเขียนโปรแกรมในทุกส่วนเอง เพียงแต่กำหนดสิ่งต่างๆ ตามที่ต้องการแล้วให้คอมพิวเตอร์เป็นผู้กำหนดรายละเอียดต่างๆ ให้ เช่นการสร้างแบบฟอร์มการรับข้อมูลจากผู้ใช้งาน ผู้เขียนโปรแกรมเพียงแต่ทำการออกแบบหน้าตาของแบบฟอร์มนั้นบนโปรแกรมอิดิเตอร์ (Editor) นั้น และเก็บเป็นไฟล์ไว้ เมื่อจะเรียกใช้งานแบบฟอร์มก็เพียงแต่ใช้คำสั่งเปิดไฟล์นั้นขึ้นมาแสดงบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ได้โดยทันที ซึ่งต่างจากภาษาระดับที่ 3 ซึ่งเป็นแบบ Procedural ผู้เขียนโปรแกรมจะต้องเขียนรายละเอียดของโปรแกรมทั้งหมดว่าที่บรรทัดนี้ คอมลัมน์จะให้แสดงข้อความหรือข้อมูลอะไรออกมา ซ...
อ่านเพิ่มเติม

ระดับของภาษาคอมพิวเตอร์ ตอนที่ 1 ภาษาเครื่อง (MACHINE LANGUAGE)

รูปภาพ
ภาษาคอมพิวเตอร์มีการพัฒนาหรือมีวิวัฒนาการมาโดยลำดับ โดยจะสามารถแบ่งออกเป็นยุคของภาษา (Generation) ซึ่งในยุคหลังๆ จะมีการพัฒนาภาษาให้มีคความสะดวกในการอ่าน และเขียนได้ง่ายขึ้นกว่าภาษาในยุคแรกๆ เนื่องจากจะมีโครงสร้างภาษาใกล้เคียงกับภาษาอังกฤษหรือภาษาที่มนุษย์เข้าใจได้ แสดงระดับภาษาคอมพิวเตอร์ ภาษคอมพิวเตอร์สามารภแข่งออกได้เป็น 5 ยุค ดังนี้ 1.ภาษาเครื่อง (Machine Language) เป็นภาษาที่มนุษย์เข้าใจได้ยาก เพราะใช้เลขฐานสองแทนข้อมูลคือ (0 และ 1) แทนลักษณะของการปิด (Off) และเปิด (On) และคำสั่งต่างๆ ทั้งหมดจะเป็นภาษาที่ชึ้นอยู่กับชนิดของเครื่องคอมพิวเตอร์ หรือหน่วยประมวลผลที่ใช้ คือแต่ละเครื่องก็จะมีรูปแบบของคำสั่งเฉพาะของตนเอง ซึ่งนักเขียนโปรแกรมในสมัยก่อนต้องรู้จักวิธีที่จะรวมตัวเลขเพื่อแทนคำสั่งจ่างๆเป็นภาษาที่มีความยุ่งยากในการพัฒนามาก ภาษาชนิดนี้ ได้แก่ ภาษาแอสเซมบลี (Assembly) ภาษาเครื่องคอมพิวเตอร์ 
อ่านเพิ่มเติม

ระดับของภาษาคอมพิวเตอร์ ตอนที่ 2 ภาษาแอสเซมบลี (ASSEMBLY LANGUAGE)

รูปภาพ
2.ภาษาแอสเซมบลี (Assembly Language) เป็นภาษาที่มีการใช้ตัวอีกษรในภาษาอังกฤษมาแทนคำสั่งที่เป็นเลขฐานสอง (0,1) และเรียกอักษรสัญลักษณ์ที่เป็นคำสั่งนี้ว่า สัญลักษณ์ข้อความ (mnemonic codes) เพื่อให้ง่ายต่อการเขียนและการจดจำมากกว่าภาษาเครื่อง ภาษาแอสเซมบลียังจัดเป็นภาษาระดับต่ำ (Low-level Language) มีการใช้สัญลักษณ์มาใช้ในการเขียนโปรแกรม เช่น สัญลักษณ์เหล่านี้จะไม่ใช่คำที่มีความหมายในภาษาอังกฤษ แต่สามารถทำให้นักเขียนโปรแกรมสามารถเขียนโปรแกรมได้สะดวกสะบายมากขึ้น เนื่องจากไม่ต้องจดจำเลข 0 และ 1 ของเลขฐานสองอีกนอกจากนี้ภาษาแอสเซมบลี ยังให้ผู้เขียนใช้ตัวแปรที่ตั้งขึ้นมาเพื่อการเก็บค่าข้อมูลใดๆ เช่น X, Y, RATE หรือ TOTAL แทนการอ้างถึงตำแหน่งที่เก็บข้อมูลจริงๆ ภายในหน่วยความจำด้วย การเขียนโปรแกรมด้วยภาษาแอสเซมบลีนั้น เมื่อนำมาใช้ในเครื่องคอมพิวเตอร์ เครื่องคอมพิวเตอร์จะไม่สามารถที่จะเข้าใจภาษาแอสเซมบลีได้ ขึงต้องมีการแปลภาษาแอสเซมบลีนั้นให้กลายเป็นภาษาเครื่องก่อน โดยใช้ตัวแปลภาษาแอสเซมบลีที่เรียกว่า  แอสเซมเบลอร์   (Assembler)  เป็นตัวแปล นอกจากนี้ผู้ที่จะเขียนโปรแกรมภาษาแอส...
อ่านเพิ่มเติม